လွ်ာဒုိဘီ

ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပုိ႕စ္မတင္ျဖစ္တာလဲ ၾကာပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ဂ္ေလးကုိ ပစ္ထားရတာ ၾကာလာေတာ့ သနားလာမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႕ ျပန္္လည္ အသက္သြင္းတဲ့ အေနနဲ႕ အမ်ားသူငါ အတြက္ အတုယူစရာ၊ ဗဟုသုတ ရစရာ၊ မွတ္သားစရာ အေၾကာင္းအရာ ေလးတစ္ခုကို တင္ျပလုိက္ပါတယ္။ လုိက္နာ က်င့္သံုး ၾကလိမ့္မယ္ လုိ႕လည္း ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ အျဖစ္ကေတာ့ ဒီလုိပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ခ်ာတိတ္ေလး တစ္ေယာက္ ရိွပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက တျခား ခ်ာတိတ္ေတြနဲ႕ ေဆာ့တဲ့ အခါက်ရင္ သူက ေနရာတကာ ဗုိလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးေတြ ၾကားထဲ အခက္အခဲ တခုခုႀကံဳလာ ရင္လည္း သူက ေျဖရွင္းေလ့ ရိွပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ တေန႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ျခံေရွ႕မွာ သူတုိ႕ ကေလးအုပ္စုု ေဘာပင္ေတြ၊ စာအုပ္ေတြနဲ႕ ကစားနည္း တစ္ခုကုိ ကစားေနၾကပါတယ္။ အားလံုးလည္း သိၾကမွာပါ။ ေဒါင္လုိက္ ကန္႕လန္႕ျဖတ္ ႏွစ္ေၾကာင္း၊ အလ်ားလုိက္ ကန္႕လန္႕ျဖတ္ ႏွစ္ေၾကာင္း မ်ဥ္းေတြဆြဲၿပီး အဲဒီအထဲမွာ တစ္ေယာက္ တစ္လွည့္ဆီ အေျမွာက္ေတြ၊ ၀လံုးေတြ ျဖည့္ရတာပါ။ ထားပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာ အဲ့ဒီ ကစားနည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီမွာ ကစားေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ာတိတ္ အေၾကာင္းပါ။ သူတုိ႕ ကစားေနတဲ့ အေတာအတြင္းမွာ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဘာပင္ မွင္ကပ္သြားပါတယ္။ မွင္ကုန္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျဖစ္ေလ့ ျဖစ္ထ ရိွတဲ့ ရံဖန္ရံခါ မွင္မလုိက္ ျဖစ္သြားတာပါ။ အဲ့ဒီ ေဘာပင္ပုိင္ရွင္ ကေလးက ပထမေတာ့ ေဘာပင္ကုိ ခါ၊ မွင္ေခ်ာင္းကုိ ထုတ္ၿပီး အေနာက္က မွဳတ္လုိမွဳတ္ လုပ္ပါတယ္။ မွင္က ထြက္မလာပါဘူး။ အဲ့ဒီမွာ ဗုိလ္ခ်ာတိတ္က အဲ့ဒီေဘာပင္ ကုိဆတ္ခနဲ ယူၿပီး မွင္ေခ်ာင္း အေနာက္ကေန ပါးစပ္နဲ႕ စုပ္လုိက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အခါမွာ ခုနက ေခါင္းမာမာ နဲ႕ တင္းခံေနတဲ့ မွင္ေတြလည္း ဗုိလ္ခ်ာတိတ္ရဲ႕ အမိန္႕ကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ပဲ သူ႕ပါးစပ္ထဲကုိ အစုလုိက္ အၿပံဳလုိက္ ၀င္သြားပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီ အခါမွပဲ ဗုိလ္ခ်ာတိတ္လည္း မ်က္လံုးျပဴး၊ မ်က္ဆံျပဴးၿပီး ပါးစပ္ထဲက မွင္အရည္ ျပာျပာေတြကုိ ေထြးထုတ္ပါေတာ့တယ္။ သိတဲ့အတုိင္း မွင္ဆုိတာကလည္း လြယ္လြယ္နဲ႕ မပ်က္ေတာ့ ေထြးထုတ္လုိက္္ေပမယ့္ သူ႕လွ်ာေပၚမွာ အျပာေရာင္ရဲရဲေတြက စြဲေနတာေပါ့။ သူလည္း သူ႕ရဲေဘာ္ ခ်ာတိတ္ေတြ အကူအညီနဲ႕ ေရတစ္ခြက္ တစ္ဖလား ကေန ဘယ္ႏွခြက္ ဘယ္ႏွဖလား ထိေရာက္ေအာင္ ပလုပ္က်င္းလုိက္လဲ မသိပါဘူး။ ရဲေဘာ္ ခ်ာတိတ္ေတြက ေခါက္တုန္႕ ေခါက္ျပန္ ေရခြက္ သယ္လာတာကိုေတာ့ ေတြ႕ေနရပါေတာ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ခ်ာတိတ္ရဲေဘာ္ တစ္ေယာက္ကုိ မွန္ယူလာခုိင္း တယ္ထင္ပါတယ္။ လက္ထဲမွာ မွန္တစ္ခ်ပ္နဲ႕ သူ႕လွ်ာကုိ ခဏခဏ ထုတ္ၿပီးၾကည့္ပါတယ္။ ထြက္လာတဲ့ သူလွ်ာကလည္း မွင္အေရာင္ေတြနဲ႕ ျပာသလူးခါ ေနတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုး အႀကံတစ္ခု ရတဲ့ပံုစံနဲ႕ ျခံေရွ႕လမ္းေဘးက ေရဘံုဘုိင္နားမွာ ဘာလုပ္တယ္ မသိပါဘူး။ သံုးမိနစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ဗုိလ္ခ်ာတိတ္ (တ ေ၀ါ့ ေ၀ါ့) နဲ႕ ထုိးအန္ပါေတာ့တယ္။ ခ်ာတိတ္ရဲေဘာ္ တသုိက္လည္း လန္႕ျဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေအာ္ေခၚၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဗုိလ္ခ်ာတိတ္ နားေရာက္လုိ႕ အက်ိဳးအေၾကာင္းကုိ ေမးေတာ့ ငိုသံပါႀကီးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရဲ႕ ဗုိလ္ခ်ာတိတ္က ရွင္းျပပါေတာ့တယ္။ မွင္ေခ်ာင္း မွင္မလုိက္တာကေန စၿပီး သူစုပ္ထုတ္ခဲ့ပံု၊ မွင္ေတြ ပါးစပ္ထဲ ၀င္သြားၿပီး ေထြးထုတ္ရာက မွင္ရဲ႕ အေရာင္ေရာ၊ အနံ႕ေရာ၊ အရသာေရာ သူ႕လွ်ာမွာ စြဲထင္ေနပံု၊ တခါမွ မခံစားဖူးေပမယ့္ ေဘာပင္မွင္ ဆုိတာ ဘယ္လုိမွ အရသာ မရိွေၾကာင္း သိၿပီးတဲ့ေနာက္ ဥာဏ္ႀကီးရွင္ ပီပီ မွင္ကိုိဖ်က္ႏုိင္တာ ဆပ္ျပာ ဆုိတာ ေတြးေတာမိပံုနဲ႕ မွင္ေတြပ်က္ဖုိ႕ လွ်ာ ကို ဆပ္ျပာနဲ႕ တုိက္မိရာက ဆပ္ျပာ ရဲ႕ အရသာဟာ မွင္ထက္ဆုိးေၾကာင္း သိရၿပီးတဲ့ေနာက္ အန္ခ်မိပံုတုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္လည္း ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ၿပီး ဗုိလ္ခ်ာတိတ္ကုိ ပလုပ္ေကာင္းေကာင္း က်င္းဖုိ႕ ေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ ပူရိွန္းပီေက တစ္ခုကုိ အရသာ ေပ်ာက္ေစဖုိ႕ ေကၽြးခဲ့ပါတယ္။ အားလံုးပဲ မွတ္သား အတုယူရင္း တကယ္လုိ႕မ်ား ပါးစပ္ထဲ မေတာ္တဆ မွင္ေတြ ၀င္သြားခဲ့ရင္ ဆပ္ျပာနဲ႕ ေလွ်ာ္ဖုိ႕ မေမ့ၾကပါနဲ႕လုိ႕ သတိေပးခ်င္ပါတယ္။ (အဟတ္ဟတ္)။