အိမ္ျပန္ခ်ိန္

အခုအခ်ိန္္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာအခ်ိန္ေလးေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ဒူဘုိင္းရဲ႕ အခန္းထဲမွာေရာ၊ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာေရာ ငုတ္တုတ္ထုိင္ ငုိငုိေနရတဲ့ဒုကၡက ကင္းသြားခဲ့ရပါၿပီ။ ဟုတ္ကဲ့.. ကၽြန္ေတာ္အမိျမန္မာႏုိင္ငံရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကုိေခတၱခဏ ျပန္ေရာက္ေနလုိ႔ပါခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္္ဇနီးေလးအနား ျပန္ကပ္ေနခြင့္ရေတာ့ အရမ္းကုိေပ်ာ္ေနပါတယ္။ ဘယ္သြားသြား၊ ဘယ္လာလာ သူ႔လက္ကေလးကုိတြဲတြဲၿပီး သြားေနရတာ မုိးမျမင္ေလမျမင္လည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ကုိလည္း ေတာ္ေတာ္ကုိေမ့ထားခဲ့မိပါတယ္။ အဂၤလန္က၊ အေမရိကားက၊ ဒူဘုိင္းကလာၾကည့္ၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြေတြကုိလည္း အားနာမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္ေရာက္ေနေတာ့ ဒူဘုိင္းကအေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေရးဖုိ႔နည္းနည္းအလွမ္းေ၀းသြားပါတယ္။ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုသတိေပးခ်င္တာက ေအာက္မွာျပထားတဲ့အရြယ္အစားအိတ္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွာ Hand Carry အျဖစ္ Singapore Airline မွာမသံုးပါနဲ႔။



တျခားလုိင္းေတြဆုိရင္ ျပသနာမရိွပါဘူး။ ကုိယ္ကအစီအစဥ္တက်အိမ္မွာ အကုန္မိမိအိတ္ထဲမွာ ထည့္ၿပီးမွ ေလဆိပ္မွာျပန္ထုတ္ေနရပါမယ္။ စကာၤပူအဲယားလုိင္းက ကီလုိ ၂၀ ရပါတယ္။ Hand Carry ကုိလည္းလက္ဆြဲအိတ္ေသးေသးပဲ ယူပါ။ ကၽြန္ေတာ္အႀကီးအက်ယ္ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရလုိ႔ သတိေပးတာပါခင္ဗ်ာ။ တျခားဆားဗစ္ေတြကေတာ့ အရမ္းကုိသာလြန္္ပါတယ္။ စီးၾကည့္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ Changi Airport ကုိေရာက္ရင္ပဲ ထူးျခားမႈေတြကုိ ေတြ႕႕ရမွာပါ။

ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္..

ျပန္လည္တမ္းတျခင္း စကားေျပ

ေကာင္မေလးေရ...

ေနမ၀င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ
ေနထြက္ေနတယ္။
အဲဒီအခါမွာ နင္ဟာ ညရဲ႕အေရာင္ေလးနဲ႔ေပါ့။

မၾကည့္ပဲ ျမင္ခဲ့ေပမယ့္
ျမင္ဖုိ႔အတြက္ ေနာက္တစ္ေခါက္
ၾကည့္မိတယ္ဆုိရင္
ဒါဟာ ငါ့ရဲ႕ပထမဆံုး ေတြ႔ဆံုျခင္းပဲလား။

ညေနခင္း....
ငါ့ဘ၀တစ္ခုလံုးအတြက္
အစျပဳေပးခဲ့တဲ့ ညေနခင္းပါ။

လူေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာ
အထူးသျဖင့္ ငါနဲ႔ မတူသူေတြ အမ်ားႀကီးထဲမွာ
နင့္ကုိ ငါ့အတြက္ တူေစခ်င္ခဲ့တယ္။

နင္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ နင္ၿပံဳးခဲ့တဲ့
ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုကုိ ငါ့ႏွလံုးသားအတြက္
ေတြးေတာမိရင္းနဲ႔ နင့္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းအစံုမွာ
ငါ့ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကုိ တပ္ခြင့္ျပဳပါလား . . ေကာင္မေလးေရ။

ဒီလုိနဲ႔...
ဒီလုိနဲ႔...

နင္မွန္ခဲ့ပါတယ္။
ေရကုိနက္နက္မကူးဖူးခဲ့တဲ့ ငါဟာ
အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ငါးလုိႏႈတ္မလံုခဲ့ဘူး။
မေလးနက္ခဲ့ဘူး။

ငါ့ရင္ဘတ္ထဲကုိ ေခါက္သံေလးတစ္ခ်က္နဲပ
နင္၀င္လာခဲ့ေပမယ့္
ငါ၀င္မယ္ၾကံတဲ့ နင့္ရင္ဘတ္မွာေတာ့
အေပါက္လဲ မေတြ႕ခဲ့ဘူး။

သက္ေရာက္မႈတုိင္းမွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရိွတယ္ဆုိတဲ့
ကမာၻေက်ာ္အဆုိတစ္ခုကုိ ငါကလည္း
ကမာၻမေက်ာ္ပဲ လက္ဆြဲထားခဲ့ေတာ့.......

သူငယ္ခ်င္းေရ...
ဒီလုိပဲ ငါေခၚရမလား။
ခ်စ္သူေရ...
ဒီလုိပဲ ငါေခၚရမလား။

မာနလား၊ သစၥာလား ေရြးလုိ႔မရတဲ့
ဒီပံုျပင္ေတြထဲမွာ အခ်စ္ဟာလဲ တမတ္ေစ့တစ္ေစ့လုိေပါ့။
နင္ကလည္း မေကာက္ခဲ့ဘူး။
ငါကလည္း မသိခဲ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္...
ဒါေပမယ့္...
အရွင့္အလုိေတာ္နဲ႔ ငါေရာ နင္ပါ ျပန္ျမင္ခြင့္ရတဲ့
ငါတုိ႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြဟာ လက္ဖ၀ါးေတြ
က်င္ရေလာက္ေအာင္ ေအးစက္စက္နဲ႔ေပါ့။

အခုေရာ...
သူငယ္ခ်င္းေရ...
ဒီလုိပဲ နင္ေခၚမလား။
ခ်စ္သူေရ...
ဒီလုိပဲ နင္ေခၚမလား။

နင္မေခၚခင္ နည္းနည္းေတာ့ ျပံဳးေပးပါ။
လာမယ့္အနာဂတ္အတြက္ေပါ့။

လုိသလုိဆြဲယူလုိ႔မရတဲ့ လၻက္ရည္ဆုိင္ကတစ္ရႈးေတြလုိ
ငါတုိ႔စကားေတြ လိပ္ေနတယ္။
ေဖာ္ေရြမႈေတြ အမ်ားႀကီးမပါခဲ့ဘူး။

ေကာင္မေလးေရ...
ဒါေတြဟာ မွတ္တမ္းမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ငါတုိ႔ ၂ ေယာက္ရဲ႕သက္တမ္းေတြပါ။
ငါေရာနင္ပါ လုိသလုိမဆြဲခ်င္ပါနဲ႔။
အစကေနအဆံုး အရွင့္အမိန္႔ထဲမွာ လိပ္ေနတယ္။

ငါ့ကုိယ္ငါဂရုစုိက္ၿပီး ျပန္ၾကည့္လာေတာ့
တျခားလူေတြကိုပါ ငါျပန္ျမင္တတ္လာတယ္။
ငါ့ကုိယ္ငါ ျပန္သင္တတ္လာတယ္။

ေကာင္မေလးေရ...
ဟုိစာအုပ္ထဲကလုိ ပ်ံသန္းလုိ႔မရတဲ့ငွက္လုိ႔ေျပာတုိင္း
ပင္ဂြင္းငွက္ကုိ ေျပးျမင္မိတယ္။

ငါေရာနင္ဟာ လူေတြပါ။
လူေတြပ်ံသလုိ ပ်ံလုိ႔ရၿပီလား။
လူပီသၿပီလား။
အခ်စ္ကုိသိတဲ့ လူေတြထဲမွာ
ငါကပဲ ေနာက္အက်ဆံုးလား။
အခ်စ္ကပဲ ေနာက္ဆံုးမွာလား။

ေပ်ာ္ရတယ္...
ငုိရတယ္...
ေနာက္ဆံုးမွာပဲ ငုိရတယ္။
ေပ်ာ္ရတယ္။

သူငယ္ခ်င္း ...
နင္ဒီလုိေျပာတဲ့အခ်ိန္ အရွင့္ဘက္က
ႀကီးမားတဲ့ စီမံကိန္းနဲ႔အတူ
ဒုတိယေျမာက္ ေတြ႕ဆံုေပးခဲ့ျခင္းေပါ့။
ငါ နဲ႔ နင့္ကုိ။

ေကာင္မေလးေရ...
နင္ဟာငါ့ရဲ႕ဘ၀ပါ။
ငါတုိ႔အခ်စ္ေတြမွာ ငါတုိ႔ဦးေႏွာက္ေတြမပါဘူး။
မာနေတြမပါဘူး။ သံသယေတြမပါဘူး။
အရွင့္ကုိ သတိရပါ။ အရွင့္ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါ။

ငါလည္းသတိရရင္း ေက်းဇူးတင္ရင္းနဲ႔
အရွင့္ေက်ာင္းေတာ္ေရွ႕မွာ
နင့္ရဲ႕လက္ကုိငါတြဲထားခ်င္တယ္။
ငါတုိ႔ရဲ႕လက္ကုိ က်မ္းဂန္ေတြက တြဲထားပါေစ။

ေကာင္မေလးေရ...
အရွင့္ေက်းဇူးေတြအတြက္ ဖြဖြေလးပဲ
ရယ္ပါ။

ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္..