ေကာင္မေလးေရ...
ေနမ၀င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ
ေနထြက္ေနတယ္။
အဲဒီအခါမွာ နင္ဟာ ညရဲ႕အေရာင္ေလးနဲ႔ေပါ့။
မၾကည့္ပဲ ျမင္ခဲ့ေပမယ့္
ျမင္ဖုိ႔အတြက္ ေနာက္တစ္ေခါက္
ၾကည့္မိတယ္ဆုိရင္
ဒါဟာ ငါ့ရဲ႕ပထမဆံုး ေတြ႔ဆံုျခင္းပဲလား။
ညေနခင္း....
ငါ့ဘ၀တစ္ခုလံုးအတြက္
အစျပဳေပးခဲ့တဲ့ ညေနခင္းပါ။
လူေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာ
အထူးသျဖင့္ ငါနဲ႔ မတူသူေတြ အမ်ားႀကီးထဲမွာ
နင့္ကုိ ငါ့အတြက္ တူေစခ်င္ခဲ့တယ္။
နင္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ နင္ၿပံဳးခဲ့တဲ့
ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုကုိ ငါ့ႏွလံုးသားအတြက္
ေတြးေတာမိရင္းနဲ႔ နင့္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းအစံုမွာ
ငါ့ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကုိ တပ္ခြင့္ျပဳပါလား . . ေကာင္မေလးေရ။
ဒီလုိနဲ႔...
ဒီလုိနဲ႔...
နင္မွန္ခဲ့ပါတယ္။
ေရကုိနက္နက္မကူးဖူးခဲ့တဲ့ ငါဟာ
အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ငါးလုိႏႈတ္မလံုခဲ့ဘူး။
မေလးနက္ခဲ့ဘူး။
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲကုိ ေခါက္သံေလးတစ္ခ်က္နဲပ
နင္၀င္လာခဲ့ေပမယ့္
ငါ၀င္မယ္ၾကံတဲ့ နင့္ရင္ဘတ္မွာေတာ့
အေပါက္လဲ မေတြ႕ခဲ့ဘူး။
သက္ေရာက္မႈတုိင္းမွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရိွတယ္ဆုိတဲ့
ကမာၻေက်ာ္အဆုိတစ္ခုကုိ ငါကလည္း
ကမာၻမေက်ာ္ပဲ လက္ဆြဲထားခဲ့ေတာ့.......
သူငယ္ခ်င္းေရ...
ဒီလုိပဲ ငါေခၚရမလား။
ခ်စ္သူေရ...
ဒီလုိပဲ ငါေခၚရမလား။
မာနလား၊ သစၥာလား ေရြးလုိ႔မရတဲ့
ဒီပံုျပင္ေတြထဲမွာ အခ်စ္ဟာလဲ တမတ္ေစ့တစ္ေစ့လုိေပါ့။
နင္ကလည္း မေကာက္ခဲ့ဘူး။
ငါကလည္း မသိခဲ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္...
ဒါေပမယ့္...
အရွင့္အလုိေတာ္နဲ႔ ငါေရာ နင္ပါ ျပန္ျမင္ခြင့္ရတဲ့
ငါတုိ႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြဟာ လက္ဖ၀ါးေတြ
က်င္ရေလာက္ေအာင္ ေအးစက္စက္နဲ႔ေပါ့။
အခုေရာ...
သူငယ္ခ်င္းေရ...
ဒီလုိပဲ နင္ေခၚမလား။
ခ်စ္သူေရ...
ဒီလုိပဲ နင္ေခၚမလား။
နင္မေခၚခင္ နည္းနည္းေတာ့ ျပံဳးေပးပါ။
လာမယ့္အနာဂတ္အတြက္ေပါ့။
လုိသလုိဆြဲယူလုိ႔မရတဲ့ လၻက္ရည္ဆုိင္ကတစ္ရႈးေတြလုိ
ငါတုိ႔စကားေတြ လိပ္ေနတယ္။
ေဖာ္ေရြမႈေတြ အမ်ားႀကီးမပါခဲ့ဘူး။
ေကာင္မေလးေရ...
ဒါေတြဟာ မွတ္တမ္းမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ငါတုိ႔ ၂ ေယာက္ရဲ႕သက္တမ္းေတြပါ။
ငါေရာနင္ပါ လုိသလုိမဆြဲခ်င္ပါနဲ႔။
အစကေနအဆံုး အရွင့္အမိန္႔ထဲမွာ လိပ္ေနတယ္။
ငါ့ကုိယ္ငါဂရုစုိက္ၿပီး ျပန္ၾကည့္လာေတာ့
တျခားလူေတြကိုပါ ငါျပန္ျမင္တတ္လာတယ္။
ငါ့ကုိယ္ငါ ျပန္သင္တတ္လာတယ္။
ေကာင္မေလးေရ...
ဟုိစာအုပ္ထဲကလုိ ပ်ံသန္းလုိ႔မရတဲ့ငွက္လုိ႔ေျပာတုိင္း
ပင္ဂြင္းငွက္ကုိ ေျပးျမင္မိတယ္။
ငါေရာနင္ဟာ လူေတြပါ။
လူေတြပ်ံသလုိ ပ်ံလုိ႔ရၿပီလား။
လူပီသၿပီလား။
အခ်စ္ကုိသိတဲ့ လူေတြထဲမွာ
ငါကပဲ ေနာက္အက်ဆံုးလား။
အခ်စ္ကပဲ ေနာက္ဆံုးမွာလား။
ေပ်ာ္ရတယ္...
ငုိရတယ္...
ေနာက္ဆံုးမွာပဲ ငုိရတယ္။
ေပ်ာ္ရတယ္။
သူငယ္ခ်င္း ...
နင္ဒီလုိေျပာတဲ့အခ်ိန္ အရွင့္ဘက္က
ႀကီးမားတဲ့ စီမံကိန္းနဲ႔အတူ
ဒုတိယေျမာက္ ေတြ႕ဆံုေပးခဲ့ျခင္းေပါ့။
ငါ နဲ႔ နင့္ကုိ။
ေကာင္မေလးေရ...
နင္ဟာငါ့ရဲ႕ဘ၀ပါ။
ငါတုိ႔အခ်စ္ေတြမွာ ငါတုိ႔ဦးေႏွာက္ေတြမပါဘူး။
မာနေတြမပါဘူး။ သံသယေတြမပါဘူး။
အရွင့္ကုိ သတိရပါ။ အရွင့္ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါ။
ငါလည္းသတိရရင္း ေက်းဇူးတင္ရင္းနဲ႔
အရွင့္ေက်ာင္းေတာ္ေရွ႕မွာ
နင့္ရဲ႕လက္ကုိငါတြဲထားခ်င္တယ္။
ငါတုိ႔ရဲ႕လက္ကုိ က်မ္းဂန္ေတြက တြဲထားပါေစ။
ေကာင္မေလးေရ...
အရွင့္ေက်းဇူးေတြအတြက္ ဖြဖြေလးပဲ
ရယ္ပါ။
ကိုဇြတ္ေရ ကၽြန္ေတာ္လာဖတ္သြားတယ္ဗ်။ မိန္းမနဲ႔အဆင္ေျပပါေစ။ ယေန႔မွစ၍ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း(၁၀၀)တုိင္ေအာင္ ... အင္း ... ဘာေျပာရရင္ေကာင္းမလဲ။ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း(၁၀၀)တုိင္ေအာင္ေပါ့ဗ်ာ။ း) ငါ့အစ္ကိုလဲ ကဗ်ာ ဆန္ဆန္ေလးျဖစ္ေနၿပီ ေနာ္။ ကဲ ... ေနာက္ဆုံးဆုေလးတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး အရာရာ အဆင္ ေျပေခ်ာေမြ႕ႏုိင္ပါေစဗ်ာ။
ReplyDeleteခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ေလေျပေလး
အစ္ကိုကေတာ႕ လုပ္ျပီ
ReplyDeleteက်ေနာ္႕မွာ အဲလိုေ၀ဖန္ဖို႕အရည္ခ်င္းေတြ မရွိေသးပါဗ်....
ပြင္႔ပြင္႕လင္းလင္းေျပာရ ရင္..အစ္ကို႕စာသားေလးေတြက ရိုးတယ္လို႕ထင္ရေပမယ္႕..
သူ႕ေနရာနဲ႕သူခ်ိတ္ဆက္ထားတာေတြ႕ရသဗ်..
“လုိသလုိဆြဲယူလုိ႔မရတဲ့ လၻက္ရည္ဆုိင္ကတစ္ရႈးေတြလုိ
ငါတုိ႔စကားေတြ လိပ္ေနတယ္။” ဆိုတာမ်ိဳးေလးေတြ က်ေနာ္သေဘာက်တယ္
အစ္ကို႕ခံစားခ်က္ကို ကဗ်ာဖတ္သူေတြ ထဲထဲ ၀င္၀င္ခံစားလို႕ရပါ႕ဗ်ာ.....
က်ေနာ္လည္း ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္အျဖစ္မခံယူ၀ံ႔ေသးေတာ႕.. ဒီေလာက္ပဲ ေျပာတတ္ပါတယ္ အစ္ကိုေတာ္.. း)
က်ေနာ္႕ကဗ်ာေတြကို ခံစားေပးတာလည္း အရမ္းေက်းဇူးတင္မိ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ။
ေလးစားလ်က္- ဇာဏီ