ေရွးအခါက

လူတစ္ဦးထံတြင္ လူတစ္ဦး သေႏၵတည္၏။ ေနာက္ရက္ အနည္းငယ္အၾကာ … အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးထံတြင္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး သေႏၵတည္ျပန္၏။ ထုိသေႏၵသား ႏွစ္ဦးသည္ လုိအပ္ေသာ ေန႕လေစ့ေသာ အခါ ကေလးသူငယ္မ်ား အျဖစ္ ဖြားျမင္ၾက၏။ သန္႕ျပန္႕ေသာ ေလကုိ ရႈရိႈက္ၾက၏။ ရရိွထားေသာ ေ၀စုအလုိက္ မိခင္ႏုိ႕ရည္ကုိ ေသာက္သံုးၾက၏။ (ႏုိ႕မႈန္႕လည္း ေသာက္ခ်င္ ေသာက္ၾကေပမည္။) တဖန္ ေလာက အလွကို ေလးဘက္ေထာက္ ၾကည့္ၾက၏။ ၾကမ္းျပင္ကုိ ေလွ်ာတုိက္ရင္း အသစ္မ်ားကုိ စူးစမ္း၏။ မၾကာခင္ ထုိသူႏွစ္ဦးသည္ ကမာၻ႕လူသားမ်ား နည္းတူ ေလွ်ာက္လွမ္းမႈကုိ စတင္ေလ့က်င့္၏။ သူတုိ႕၏ ပတ္၀န္းက်င္သည္ ရုပ္ရွင္ကားမ်ားအတုိင္း သစ္ရြက္ေၾကြပါ၏။ မုိးမ်ားရြာခ်ပါ၏။ ႏွင္းပြင့္မ်ား က်လာပါ၏။ ထုိကဲ့သုိ႔ပင္ သစ္ရြက္မ်ား၊ မုိးမ်ား၊ ႏွင္းပြင့္ႏွင္းမႈန္မ်ား ေၾကြပါ၏။ ရြာခ်ပါ၏။ က်လာပါ၏။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေၾကြ၊ ရြာ၊ က်လာေသာအခါ လူတစ္ဦးႏွင့္ လူတစ္ဦးသည္ အမွတ္မထင္ ေတြ႕ဆံုၾကပါ၏။ (တမင္တကာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။) လူတစ္ဦးသည္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး၊ လူတစ္ဦးသည္ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ေလ၏။ ေနာင္အခါ ထုိလူသားႏွစ္ဦး ေပါင္းဖက္ကာ သေႏၵတည္ၾကမည္ ျဖစ္၏။ သုိ႕ေသာ္ ထုိအခ်ိန္ အခါက မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္မရသူ ႏွစ္ဦး ျဖစ္ေလ၏။ အညိႈးအေတးမ်ား ကုိယ္စီ ျပည့္ႏွက္ေနၾက၏။ မာနတရားမ်ား အျပည့္အ၀ ထမ္းပုိးထားၾက၏။ … ေလာကႀကီးသည္ ဆန္းၾကယ္လွပါသည္။ နဖူးစာသည္ ေမွာ္ဆရာ တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ အဆုိးမ်ားသည္ အေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာပါသည္။ အမုန္းမ်ားသည္လည္း အခ်စ္မ်ား ျဖစ္လာပါသည္။ တေလာကလံုးတြင္ ထုိသူႏွစ္ဦးသည္ အခ်စ္ဆံုး ျဖစ္လာၾကပါသည္။ မွန္ပါသည္။ … အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ ထားၾကသည့္ အတုိင္း ထုိသူႏွစ္ဦးသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေကာင္မေလး ျဖစ္ပါသည္။