အသိတရား

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလံုး လူအျဖစ္ ေမြးဖြားလာၿပီး တဲ့ေနာက္မွာ အသိတရား ကုိယ္စီေတာ့ ရိွလာၾကပါတယ္။ အရူးေတြမွာ ေတာင္ သူတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသိတရားေလး ေတြေတာ့ အနည္းနဲ႔ အမ်ားရိွၾကပါတယ္။ အဲ.. လူမဟုတ္တဲ့ တိရစာၦန္ေတြ မွာလည္း သူတုိ႔နည္း သူတုိ႔ဟန္နဲ႔ သူတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသိတရားေလးေတြ ရိွၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေကာင္း ပကတိ ျဖစ္ၿပီး လူ႕အသိစိတ္ ပါမလာတဲ့ သူေတြကေတာ့ အဲဒီ အရူးေတြ၊ တိရစာၦန္ေတြေလာက္ ေတာင္ တန္ဖုိးရိွႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ မိႏွင့္ဘ ကေမြးဖြားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူ႕ေလာက ကုိေရာက္လာပါတယ္။ ဘာမွမလုပ္ပဲ ႏုိ႔ေသာက္ၿပီး ဗုိက္ျပည့္လာခဲ့တယ္။ ဒီအသက္အရြယ္ထိ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ပါတယ္။ စာတတ္လာတယ္။ လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတတ္လာတယ္။
အရင္တခ်ိန္မွာ ကုိယ့္အေပၚ လုိေလးေသး မရိွေအာင္ ထားႏုိင္ခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ေၾကာင့္ အသုိင္းအ၀ုိင္းၾကားမွာ မ်က္ႏွာရခဲ့တယ္။ ေလာက နိယာမ အတုိင္း အေျခအေန ဆုိတာ တသမတ္တည္း မရိွႏုိင္ဘူးေပါ့။ အခုအခ်ိန္၊ ကုိယ္ အိမ္ေထာင္ရက္သား က်ၿပီးေနာက္ပုိင္း သူတုိ႔ဆီမွာ ေသးငယ္တဲ့ အကူညီေလး တစ္ခုေတာင္ မရႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိရင္.... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လုိထင္ၾကမလဲ။ ၿငဴစူမယ္။ မေကာင္းေျပာမယ္။ (ေနာက္ကြယ္မွာေရာ... တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ ေရွ႕တင္ေရာ)။ ကုိယ့္ေမြးခ်င္းေတြထဲမွာ မိဘက ကုိယ့္ထက္ ဦးစားေပးတဲ့ ေမြးခ်င္း ရိွေကာင္းရိွမယ္။ ဒါကလည္း သူ႕ကုသုိလ္နဲ႔ သူပဲဗ်။ သူ႕ကုိ မနာလုိ၊ မိဘကုိ မေကာင္းေျပာလုိ႔ မရဘူး။ ကိုယ္လုိအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိဘဆီက မရခဲ့လုိ႔ ေသြးပူပူနဲ႔ ကုိယ့္မိဘ အေပၚေျပာလုိက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္း၊ သူတုိ႔ နာက်င္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တသက္ ေခါင္းမေဖာ္ႏုိင္ေအာင္ လူ႕ေလာကမွာ ေနထုိင္သြားရမယ္။ စိတ္ဆုိးတာက ခဏပါဗ်ာ။ စိတ္နာတာက ဖ်က္မရေအာင္ ျဖစ္တတ္တယ္။ မိခင္က ျပည့္တန္ဆာပင္ ျဖစ္ပါေစ မိခင္ကုိ မိခင္ ေနရာမွာပဲ ထားပါလုိ႔ အဆုိတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္ တခ်ိန္ မိဘေတြ ျဖစ္လာၾကမယ္ဗ်ာ။ ၀ဋ္ ဆုိတာ လည္ကုိ လည္မယ္ဗ်။ ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ အသိတရား ရိွမွ၊ ကုိယ့္ အေပၚလည္း အသိတရားေတြ ရိွလာၾကလိမ့္မယ္။ လူ ပီသဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အၿမဲတမ္း ႀကိဳးစားေနၾကရမွာေပါ့ ဗ်ာ။

(ကၽြန္ေတာ္ေရးတာ အဆီအေငၚ မတည့္ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္ ကုိေမာင္မုိး ေရ။ ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ ထြက္လာတာေတြကုိ လက္တမ္းခ် ေရးလုိက္တဲ့ အတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါ။)